... " Żałoba? " ...

Słońce nagle zaszło,
Zwinęło boskie promienie,
Jak kamień spadający na dno.
Usłyszałam ciche westchnienie.
I na nic łzy,
Na nic krzyków chmara:
Jakby się ptaki bały
Ludzkiego przemijania.
Tak cichutko, delikatnie, niewinnie,
Orszak wędrował do przodu
Kolorem czarnym ubierając
Ból swojego rodu.
Głowy spuścili - jak tchórze,
Dostrzegli tylko błyskawicę,

A przed nimi na białym murze
Namalowano dwie Anielice.

... " Postanowienie "...

Nowy rok,
Nowe plany,
Większe marzenia,
Głębsze myśli,
Mniej zadręczenia,

Brakuje zepsutego zegara.

Więcej brawury,
I kawy,
Mniej słodyczy
I lenistwa.

Tylko pensja coraz niższa.

Drobne pieniądze spod łóżka,
Wyrwane od siostry banknoty,
Zepsuta kasetka z oszczędnościami,

I złamane serce,
Nie tylko moje.

... " Pokój " ...

Zapach jaśminu rozchodzi się po pokoju,

Iskry słońca przedzierają się przez firany,

Na meblach osiadł kurz,

Stare książki stoją nierówno na półce,

Ich pożółkłe kartki rozpadają się pod wpływem ludzkiego dotyku,

Bluszcz maluje dom na zielono,

Betonowa posadzka pęka w kilku miejscach,

Cisza jest wszechobecna,

Żadnych uczuć, uśmiechów, łez...

Tylko dwie myszy schowane pod miotłą,

Wykłócają się o ostatnią skórkę chleba.

... " Paryż " ...

Powiedział kiedyś, że gwiazdy świecą dla mnie.
Powiesił kłódkę na Moście Miłości,
Kucz wręczył rzece,
Połknęła go zachłannie.
Zanim spojrzał mi w oczy
zakochał się w swoim odbiciu.


A ja zostałam sama:
Na moście - i w życiu.


Wszelkie prawa zastrzeżone!

... " Zauroczenie " ...

Słońce za kotarą skryte,
Rozkłada ramiona z iskier,
Nie zahacza o płynący czas,
Omija rzeki,
Drwi z pulsującej ziemi, nabrzmiałej od krwi przodków,
Bawi się czyimś życiem,
Przecina liny, niczym Mojry,
Nie daje chwili na odpoczynek.
Ucieczka nie równa się  z powrotem,
Pamięć zawodzi nad tymi, którzy boją się zapomnienia,
Iskry parzą duszę czarne od popiołów zniszczonych miast,
Promienie oślepiają nikczemne spojrzenia,
Zostali ślepcy łaknący jasności,
Przecież tu jestem i świecić będę zawsze - uśmiechnęło się słońce.

WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE!

... " Sztuka "

Kiedyś napiszę sztukę.
Przecież to łatwe.
Poprowadzę wewnętrzny monolog.
Pojedynczy ruch piórem wystarczy.
Inspiracji nie muszę daleko szukać;
Nawet teraz ją widzę:
Po ulicy biegnie zbłąkany pies,
A rano bezdomny prosił mnie o złotówkę,
Ludzie umierają…
Nie.
To nie wystarczy.
Nie chcę widzieć rozpaczy,
Dlatego nie napiszę dramatu.
Rozkocham w sobie przestrzeń,
Stając się obojętną.

WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE! 

... " Nienawiść " ...

Ciemne jak noc oczy,

Upojone szaleństwem lat,

Uśmiech w cieniu migocze,

Jak ptak powracający z życia kart.

Dłonie wyciągnięte w stronę słońca,

Stopy twardo postawione na ziemi,

Ta droga stała się męcząca,

Jesteśmy jak w starych filmach - niemi;

Z rozdartego gardła tylko szloch się wydobywa,

Nikogo nie obchodzący.

Czarne chmury spowijają życie,

Niczym błyskawice;

Łzy kapią na drogę,

Wypalają w asfalcie znaki,

Zostają tylko zaschnięte na uboczu maki.

Jednak ty też się tu znalazłeś,

I rodzę się na nowo,

Widząc, że odnajdujesz się w bezgranicznej ciemności.

Myślisz o upadku - to ci na rękę,

I choć zgubiłam się w tej trwodze,

I choć drogi znaleźć nie mogę,

Cel wypełniłam należycie.

Doprowadziłam cię do źródła tętniącego krwią,

A ty nazywasz je życiem;

Teraz mogę usiąść na kamieniu,

Złapać głęboki wdech,

Może zamknę oczy?

Nic już mi nie pozostaje,

Puszczam linę przeznaczenia,

Opadam w mrok, 

Za tobą!

Czuję się lżejsza,

Nic mnie nie zatrzymuje.

Przegrałam...

Wiem, wiem!

Zasłużyłam,

Jednak próbuję dostrzec światło w tunelu,

Unoszę głowę:

To złudzenie.


WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE!